Na beira do Douro (7)
Fun a Coreses, unha vila zamorana situada a uns poucos quilómetros da capital. É terra de labregos, xente humilde e, ultimamente, zona de chalés adosados. Tamén é coñecida por un hotel-restaurante sumamente hortera e por un club de alterne deses que alumean a estrada dende lonxe. Pero en tempos, en anos moi difíciles, foi destino dun mestre galego que sufriu castigo polas súas ideas.
O luns pasado, nunha tarde de choiva, achegueime ao Hogar del Jubilado de Coreses e tratei de conversar cos paisanos que xogaban ás cartas. Tres deles aínda lembraban o seu antigo profesor, pero non pareceron entender nada cando lles expliquei que o ano que vén aquel D. José María que lles puxera escola ía ser protagonista dunha cousa chamada Día das Letras Galegas.
Á volta, atopei un paso a nivel pechado e tiven que agardar melancolicamente a que pasase o Talgo.
O luns pasado, nunha tarde de choiva, achegueime ao Hogar del Jubilado de Coreses e tratei de conversar cos paisanos que xogaban ás cartas. Tres deles aínda lembraban o seu antigo profesor, pero non pareceron entender nada cando lles expliquei que o ano que vén aquel D. José María que lles puxera escola ía ser protagonista dunha cousa chamada Día das Letras Galegas.
Á volta, atopei un paso a nivel pechado e tiven que agardar melancolicamente a que pasase o Talgo.