lunes, noviembre 26, 2007

Na beira do Douro (7)

Fun a Coreses, unha vila zamorana situada a uns poucos quilómetros da capital. É terra de labregos, xente humilde e, ultimamente, zona de chalés adosados. Tamén é coñecida por un hotel-restaurante sumamente hortera e por un club de alterne deses que alumean a estrada dende lonxe. Pero en tempos, en anos moi difíciles, foi destino dun mestre galego que sufriu castigo polas súas ideas.
O luns pasado, nunha tarde de choiva, achegueime ao Hogar del Jubilado de Coreses e tratei de conversar cos paisanos que xogaban ás cartas. Tres deles aínda lembraban o seu antigo profesor, pero non pareceron entender nada cando lles expliquei que o ano que vén aquel D. José María que lles puxera escola ía ser protagonista dunha cousa chamada Día das Letras Galegas.
Á volta, atopei un paso a nivel pechado e tiven que agardar melancolicamente a que pasase o Talgo.

4 Comments:

Anonymous Anónimo said...

fadfdsaf

un agasallo

5:16 p. m.  
Anonymous Anónimo said...

A quen corresponda, graciñas polo agasallo.

10:57 a. m.  
Blogger paideleo said...

Pegalle ben esa musica ao posteo un pouco melancolico.

8:25 p. m.  
Anonymous Anónimo said...

Los pasos a niveles y algunos talgos solo invitan a la melancolía.

Javi Brasil

www.elmaranteelespejo.wordpress.cmo

12:40 p. m.  

Publicar un comentario

<< Home