Os de Silvaoscura (67)

Segundo as miñas contas, os míticos irmáns Piernas deberon de nacer a mediados do século XIX. Cando o meu avó, sendo neno, os coñeceu, alá polas beiras do tempo da guerra, eran xa dous anciáns indomeables. Xosé, o máis vello, traballaba as leiras e tiña conta da casa. Castor, que era baixote e gordo, levaba toda a vida a facer cestos.
-Sempre de madeira de castiñeiro novo, que se deixa traballar mellor.
Un día, os rapaces de Silvaoscura, afeitos a pasar tardes enteiras con aqueles dous seres tan excéntricos e entrañables, quixeron saber por que ningún dos dous casara.
-Viñéronnos tentar moitas veces -respondeu Xosé-, pero sempre resistimos. Dunha vez, cheguei á casa e tiñan o Castor contra a parede. Eran tres ou catro mulleres, non me acordo ben, e xa lle baixaran os pantalóns. Menos mal que lle valín a tempo.