Os de Silvaoscura (40)
O luns, a primeira hora da mañá, a miña prima Susana tivo un accidente mentres ía de Silvaoscura a Ourense. O coche esvarou no xeo da estrada e foi bater lateralmente contra un muro. Por fortuna, a cousa quedou en susto grande, fractura de ombreiro e golpe no cocote. "Alégrome de que na familia teñamos a cabeza tan dura", díxenlle por teléfono. E alégrome aínda máis, neste tempo de néboas, de que entre as variedades do azul sigamos a ter a luz pacífica e fermosa dos ollos da miña prima Susana.
2 Comments:
Todo ten o seu proveito ves...
Alégrome de que non fose máis que un susto.
Unha aperta de saúde para Susana e outra aperta máis para ti Veloso.
:)
Os sustos forman parte da vida e hai que afrontalos como o que son e aprender deles.
Eses ollos azuis quedaran na minha mente como unha mirada cara ao futuro de Sivaoscura.
Publicar un comentario
<< Home