Proust

Atendendo o convite de Marinha de Allegue, velaquí van as miñas respostas ao famoso cuestionario que estes días circula polo blogomillo:

¿O principal rasgo do meu carácter? O entusiasmo, a dúbida, a paciencia, a dúbida, non sei. Xa dixen a dúbida?
¿A cualidade que prefiro nun home? O sentido do humor.
¿A cualidade que desexo nunha muller? O sentido do humor.
¿O que máis aprecio nos meus amigos? Que me coñecen ben e aínda así me aturan.
¿O meu principal defecto? A indecisión.
¿A miña ocupación preferida? Unha boa conversa.
¿O meu soño de dicha? Segundo os niveis de egoísmo de cada momento serían: a paz e a liberdade dos pobos oprimidos; o Celta campión de Europa; o Veloso escritor de sona.
¿Cal sería a miña maior desgraza? A dor ou a desaparición dos meus seres queridos.
¿Que quixera ser? Dianteiro centro do Celta, cantante de orquestra, cura de parroquia rural.
¿Onde desexaría vivir? En Vigo; oxalá algún día...
¿A cor que prefiro? Por unhas cuestións, azul celeste. Por outras, verde.
¿A flor que prefiro?A camelia.
¿O paxaro que prefiro? A andoriña
¿O meu autor preferido en prosa? Carlos Casares
¿O meu poeta preferido? Joaquín Sabina
¿O meu heroe de ficción? Asuranceturix, o bardo da aldea gala.
¿A miña heroína de ficción? Phoebe, da serie Friends.
¿O meu compositor preferido? Unha longa lista dende Puccini a Armando Manzanero.
¿O meu pintor predilecto? Van Gogh
¿O meu heroe da vida real? Xesús de Nazaret.
¿A miña heroína da vida real? Miña nai.
¿Os meus nomes favoritos? Seica houbo un pallaso que tiña como nome artístico Nabucodonosorcito. Paréceme unha fermosa extravagancia.
¿Que detesto máis que nada? A inxustiza.
¿Que caracteres históricos desprezo máis? Ese patético grupo de vermes que se xuntan sempre aos ditadores.
¿Que feito militar admiro máis? A tregua de Nadal entre ingleses e alemáns, na Primeira Guerra Mundial
¿Que reforma admiro máis? A que estea só ao servizo da intelixencia e da liberdade.
¿Que dons naturais quixeras ter? Gustaríame ter unha mínima habilidade para os asuntos domésticos.
¿Como me gustaría morrer? En paz comigo e con todos.
¿Estado presente do meu espírito? Entusiasta, esperanzado, en constante dúbida.
¿Feitos que me inspiran máis indulxencia? Os que se rebelan contra a inxustiza.
O meu lema: Non me fío moito dos lemas. Supoño que o importante na vida é seguir camiñando.

En fin, isto foi todo. Ah, da Cea das Letras: paseino moi ben, foi unha noite realmente agradable e aplaudín con forza aos premiados. Noraboa a todos eles. En especial, a Manuel Forcadela, ao que plaxiei cando eu era alumno de 3º de BUP. Do seu poema "Todos somos Nicaragua" saíu un texto meu -para a revista do instituto- que se titulaba "Todos somos Etiopía". Non parece que me garde rancor.