Os de Silvaoscura (11)
Os meus primos Sheila e Gabriel naceron en Nova Jersey, nos míticos, temidos, odiados e amados Estados Unidos, ese país no que se amorean participios e contradicións contra as que non podemos facer nada. De pequenos viñan con moita frecuencia. Lembro que pasaban horas enteiras co sacho na man, furando na terra e construíndo túneles imposibles. Mentres eles xogaban, eu -daquela un adolescente radical- discutía co seu pai de fútbol e problemas sociais, convencidos, cada un ao seu xeito, de que era preciso cambiar o mundo.
Esta fin de semana veu Sheila. Ten vintetrés anos, é licenciada en Humanidades pola Universidade de Harvard, traballa en cousas da política e vive nun apartamento en Manhattan. Dito así, parece recén saída dunha película de sobremesa, pero non, aínda é a rapaza tímida que sorría aos veciños que a saudaban.
Cos seus problemas de vocabulario técnico e o seu acento, segue a falar galego, algo que eu, nestes tempos suicidas en que vivimos, lle agradezo de todo corazón.
Esta fin de semana veu Sheila. Ten vintetrés anos, é licenciada en Humanidades pola Universidade de Harvard, traballa en cousas da política e vive nun apartamento en Manhattan. Dito así, parece recén saída dunha película de sobremesa, pero non, aínda é a rapaza tímida que sorría aos veciños que a saudaban.
Cos seus problemas de vocabulario técnico e o seu acento, segue a falar galego, algo que eu, nestes tempos suicidas en que vivimos, lle agradezo de todo corazón.
0 Comments:
Publicar un comentario
<< Home