Os de Silvaoscura (10)

Na foto estamos Carmiña e mais eu, creo que no balcón da casa dos meus pais. Debemos de ter cinco ou seis anos. O sol bátenos forte na cara, a pesar de que, pola roupa que levamos, tiña que ser época de frío. Aínda así, levamos nas mans xoguetes propios do tempo da praia, ela un angaciño, eu unha paliña. A timidez do momento ou a luz do día fai que a miña cabeza se incline á dereita. Carmiña ten un sorriso elegante, contido, case oriental.
Xa pasaron máis de trinta anos.