Seca
Levo unha temporadiña en que non son capaz de ler nin de escribir. Non mo leva o corpo. Ademais, noto unha cousa estraña: teño o pé dereito frío e o esquerdo quente, así a meirande parte do tempo: de noite, cando durmo, e agora, mentres percorro o teclado e penso no felices que eramos todos cando aínda gozabamos da lectura dunha boa novela e as extremidades tiñan unha temperatura uniforme.
posted by Veloso at 8:56 a. m.
5 Comments:
Espero que este sol,aínda que non quentemoito,che vaia axudando a saír do letargo. Ánimo.
Por si che sirve de algo, Eric Clapton, pasou por unha crise semellante e botou un ano enteiro sen coller a viola. Cando voltou a tocala era o mesmo de sempre ou cicais mellor. No mesmo senso coido que Paco de Lucia fixo o mesmo perante nada menos que tres anos e idem de idem e a meirande abundamento, agasallounos aos galegos casando a su filla na Vila de Tuy. Son cousas moi habituais que vos pasan os intelectuais. Por certo, aproveito pra facerche o reproche de ter practicamente abandoada a outra sección deste blogomillo, así que poderias aproveitar pra pola ao día. Ten en conta que tes que a responsabilidade de deixar moi outo o liston onde o mundo se chama Silvaoscura. Os meus mellores folgos dende a resistencia.
Ánimos, a min duroume seis meses, a seca, porque os pés sempre o teño quentes. Logo vira unha boa enxurrada , eu escribín unha novela dun tirón .
Todo pasa Veloso, e viran tempos e ganas de escribir e ler. Disfruta destes intres diferentes cheos de sensacións novedosas...
Unha aperta grande.
:)
Pola miña terra dise moito que "o que importa é a salú e ter os pés quentes". Terás que mimarte un pouquiño, eh!
Apertas mornas.
Publicar un comentario
<< Home