Os de Silvaoscura (19)

Ignoro as razóns polas que veu vivir a Silvaoscura unha muller cubana chamada Benita. Ademais dunha filla, a Carme da Cruz, trouxo falas e acentos nunca antes vistos no noso lugar, e iso que xa estaban todos máis ou menos afeitos ao castelán irregular e madrileñizado das irmás Xocas.
Ao pouco da súa chegada, Benita xuntouse co Eduardo, un veciño que sufría horribles xaquecas e que, por esta razón, levaba case sempre un pano atado á cabeza. A cubana, preocupada pola súa saúde, dáballe consellos no seu doce sotaque de ultramar:
-Come judías, Eduardo, dice el doctor que comas judías.
O pano pirata non puxo remedio ás dores. Pola contra, estas foron en aumento. Unha noite, cando xa toda a aldea durmía, Benita petou nas portas dos veciños. Contan os que a viron que estaba tranquila, digna, elegante.
-Falleció Eduardo.
Pode que non sexa unha gran historia de amor, pero sempre sentín admiración pola serenidade con que Benita comunicou ao mundo a morte do seu compañeiro.