Novos tempos

Cando e por que xurdiu esa animadversión que moita xente sente cara á lingua galega? Nos meus anos de bacharelato (Vigo, anos oitenta), os rapaces falabamos maioritariamente en castelán, pero tiñamos, polo xeral, un sentimento agarimoso polo idioma galego. De aí que moitos (non só os que tiñamos a sorte de proceder de familias galegofalantes) optásemos, de xeito libre e natural, por empregar a cotío aquela lingua estraña á maioría dos nosos coetáneos. Polo que vexo, a situación mudou moito. A mocidade urbana de hoxe xa non ten ningún vencello co galego. Non é a lingua dos pais, xa non quedan avós nas aldeas de fin de semana, case ninguén manifesta a menor arela identitaria ou cultural. O problema, pois, non está nas políticas de normalización. Estas poden ser boas ou malas, tanto ten, a cuestión é que chegaron cando xa non quedaba moito que normalizar. De aí que, na miña opinión, sexa necesario actuar dun xeito especialmente sutil e respectuoso. Cómpre traballar a prol do galego, por suposto, pero sen o converter nunha cousa antipática e hostil. Recoñezámolo xa: a mensaxe dos grupos apocalípticos está a callar en moita xente. Non abonda con ollalos despectivamente e facer como se non existisen.